زینب جلالیان، زندانی سیاسی کُرد و اولین زن زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد در ایران، در حالی وارد هفدهمین سال حبس خود شده که کماکان از مرخصی و رسیدگی پزشکی محروم است.
#زینب_جلالیان ۷ اسفند ماه ۱۳۸۶ در ورودی کرمانشاه
بازداشت شد و بارها مورد شدیدترین شکنجه‌های جسمی و روحی قرار گرفت.زینب جلالیان، ٤١ ساله و اهل روستای مرزی “دیم قشلاق” شهرستان ماکو، آذر ماه ۱۳۸۷ توسط دادگاه انقلاب کرمانشاه به ریاست علی مرادی به اتهام “محاربه” به اعدام محکوم شد که این حکم، بعدها با اثبات غیرمسلح بودن زینب در حین بازداشت به حبس ابد تغییر پیدا کرد.
زینب جلالیان در حالی وارد هفدهمین سال حبس خود شده که پیشتر امیرسالار داوودی، وکیل مدافع وی اعلام کرده بود با توجه به قانون جدید مصوب ۱۳۹۲، مجازات حبس زینب جلالیان نمی‌تواند از ۱۵ سال بیشتر باشد.
وی از سه سال پیش در زندان یزد به فاصله بیش از ۱۳۰۰ کیلومتر دورتر از خانواده‌اش نگهداری می‌شود و به بیماری‌های مختلفی از جمله برفک دهان، ناخنک چشم، ضعف بینایی، عفونت دندان، ناراحتی کلیوی و گوارشی، کرونا و آسم مبتلا شده است. با این وجود مسئولان زندان با دستور نهادهای اطلاعاتی از انتقال او به بیمارستان، خودداری می‌کنند.
این زندانی سیاسی، پس از درخواست‌های مکرر، مدتی پیش توسط یک پزشک در داخل زندان تحت معاینه قرار گرفته و هفته گذشته، به یک مرکز درمانی خارج از زندان منتقل و پس انجام آزمایش و تجویز عینک، بلافاصله به زندان بازگردانده شده است.
زینب جلالیان در چند سال گذشته به دلیل جابه‌جا شدن بین زندان‌ها مختلف و دوری مسافت یزد با شهر محل سکونت خانواده‌اش و همچنین محدودیت‌های اعمال شده، از ملاقات خانواده‌اش محروم مانده است
