زنان ایرانی با قوانین زن ستیزانه و استبداد حاکم در ایران حکایتی بسیار زیبا از ایستادگی، حس حق‌جویی، سرکشی از بی‌علالتی و شجاعت در برابر رژیم جمهوری اسلامی است. سالهاست که زنان در ایران با وجود اینکه تحت یکی از سرکوبگر‌ترین رژیم‌های استبدادی جهان قرار دارند، نه تنها برای حقوق ذاتی و شهروندی خود، بلکه برای کرامت و آزادی همه مردم نیز مبارزه کرده‌اند. جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ پس از خروج محمد رضا شاه به قدرت رسید.
بعد از به قدرت
رسیدن، این حاکمیت قوانین و سیاست هایی را وضع کرد که به طور برنامه‌ریزی شده،
بسیاری از حقوق زنان از جمله حق مالکیت زن را از او گرفت. با این حال زنان ایرانی
همیشه در راه سرپیچی از قوانین زن‌ستیزانه تلاش‌کردند و راه مقاومتی را به وجود
آورده‌اند که به همان اندازه که لازم است، الهام‌بخش نیز بود.
بعد از به وجود
آمدن رژیم جمهوری اسلامی در ایران، یکی از اولین اقدامات دولت جدید تحمیل
سختگیرانه از قوانین اسلامی بود که به طور ویژه بر حقوق اولیه زنان نیز تأثیر منفی
گذاشت.
طبق قوانین قبل
از انقلاب، زنان ایرانی از حقوقی مانند حق رای، حق طلاق و حمایت های قانونی در
برابر ازدواج کودکان برخوردار شده بودند. اما با شروع انقلاب حق طلاق حق حضانت و
حتی حمایت های قانونی نیز محروم شدند. سن ازدواج به ۱۳ سال تغییر کرد. حتی در
ازدواج های غیر رسمی ما شاهد ازدواج کودک ۹ ساله شدیم. بنابر این بعد از انقلابسال
۱۳۵۷ در ایران، در تمدن و فرهنگ ایران یک عقبگرد سریع به وجود آمد.
تحمیل حجاب یکی
از قوانینی بود از از بدو ورود خمینی شروع و تا همکنون نیز ادامه دارد. متاسفانه
در شروع انقلاب با شعار(یا روسری یا توسری ) این حجاب ناخواسته بر زنان و دختران
ایران آغاز شد. با وجود این قوانین خشن، زنان ایرانی ستم رژیم را نپذیرفتند. از
همان ابتدا، آنها شروع به مقاومت در اشکال مختلف کردند. فعالیت زنان در ایران با
اقدامات کوچک مانند سرپیچی روزانه آغاز شد و بعد از آن زنان جنبش های گسترده
اعتراضی را ترتیب دادند. همین اعتراضات توجه جهانی را به هدف زنان جلب کرد.
در سال 2009،
پس از انتخابات ریاست جمهوری جنجالی محمود احمدی نژاد، جنبش سبز پا به عرصه وجود
گذاشت و بار دیگر زنان نقش تعیین کننده ی را در اعتراضات داشتند. بسیاری از زنان
راهپیمایی کردند و خواستار حق خود برای مشارکت در زندگی سیاسی و شنیده شدن صدایشان
شدند.
زنان ایرانی نه
تنها برای حقوق انتخاباتی بلکه برای ایده گسترده‌تر آزادی‌های مدنی و دموکراسی
مبارزه می‌کردند و بهای آن را با دستگیری، شکنجه و گاه با مرگ خود پرداختند. بعد
از آن نیز جنبش های اعتراضی گوناگونی از طرف زنان شروع شد. یکی از بزرگترین جنبش
ها، جنبش چهارشنبه های سفید و «دختران خیابان انقلاب» بود. این جنبش در سال
۲۰۱۷آغاز شد.
در این جنبش
زنان حجاب از سر باز کردند و لباس سفید پوشیدند و روسری‌های خود را بر سر چوبی
گذاشتند. این اقدام به عنوان یک اقدام مقاومت در برابر قانون حجاب و نماد مبارزه
آنها برای آزادی تلقی می شد.
تا اینکه در
سال ۱۴۰۱ جنبش زن زندگی آزادی با کشته شدن مهسا امینی آغاز شد و تا همکنون نیز با
اعتراضات مردمی که از قشرهای مختلف جامعه هستند ادامه دارد. امید است روزی مردم
ایران به قوانینی که حاکی از حقوق انسانی باشد دست پیدا کنند.