یونس آزادبر،عزیز قاسم‌زاده، عباس حق‌گو و پیمان سکوتی، زندانیان سیاسی سابق، با انتشار بیانیه‌ای از دو زندانی سیاسی، منوچهر فلاح و حافظ فروحی، خواستند به اعتصاب غذای خود پایان دهند۔
در این بیانیه آمده است:
«دوستان ارجمند و درد کشیده آقایان حافظ فروحی و منوچهر فلاح:
امروز که این نامه را برای شما می نویسیم ۱۲ شبانه‌روز است که شما دو نفر در اعتراض به بلاتکلیفی و قانون‌شکنی چاره را تنها در سپردن جسم و جان پر درد خود به فروبستن از غذا یافته‌اید.
پرسش اینجاست که بر چه ساز و کار و مبنایی می‌توان یک زندانی را بیش از ۱۳ ماه بلاتکلیف گذاشت و زندانی دیگری را علی رغم صدور حکم همچنان بلاتکلیف نگه داشت؟
پرونده منوچهر فلاح علی رغم طی همه مراحل قانونی در شهریور ۱۴۰۲ و صدور وثیقه، بنا به دلایل نامشخص تا هم‌اکنون همچنان در بازپرسی مانده و گفته می‌شود که تحقیقات پایان نیافته این در حالی است که محکومیت او در پرونده دیگری، در پایان اردیبهشت ۱۴۰۳ به اتمام رسیده و او به خاطر این بلاتکلیفی، اکنون ناچار شده دست به اعتصاب غذا بزند.
حافظ فروحی که در هر دو پرونده دادگاه انقلاب و کیفری رای خود را گرفته به همراه آقایان آرمان صدقی و مهدی میرزایی همچنان زندانی است.
مسئولان دادگستری گیلان چه توجیهی دارند که یک زندانی را در حالت بلاتکلیفی و زندانی دیگری را علیرغم صدور حکم همچنان در زندان نگه می‌دارند تا آنان مجبور شوند از طریق اعتصاب غذا صدای خود را به گوش همه برسانند.
آیا در موازین دادرسی، کمترین وجاهت قانونی برای این امر می‌توان یافت؟
ما ضمن نگرانی شدید از اعتصاب غذای دوستان و هم‌بندی‌های سابق‌مان آقای حافظ فروحی و منوچهر فلاح با توجه به مشکلات معدوی هر دو زندانی، از مقامات قضایی استان انتظار داریم تا با تمهیدات قانونی شرایط آزادی آقایان فروحی و فلاح و دو زندانی دیگر آقایان صدقی و میرزایی را از زندان لاکان رشت فراهم آوردند۔
از دوستان هم‌بندی سابق خود آقایان حافظ فروحی و منوچهر فلاح می‌خواهیم با توجه به نگرانی‌های عمیقی که این اعتصاب برای سلامتی هر دو در پی داشته، به اعتصاب خود پایان دهند و از همه رنجوران و دردمندان می‌خواهیم که صدای زندانیان بی‌گناه و بی‌پناهی چون حافظ فروحی و منوچهر فلاح باشند و آنان را از یاد نبرند.
جمعه ۱۲ مرداد ۱۴۰۳»
انتشار این بیانیه از سوی یونس آزادبر، عزیز قاسم‌زاده، عباس حق‌گو و پیمان سکوتی نشان از شجاعت آنان دارد۔ این زندانیان سابق، همچنان صدای زندانیان دیگر هستند۔
